Mam ik wil een konijntje! A toeeeeee a toe a toe a toe…. ( en dan die oogjes erbij)
Als snel zwicht pappa of mamma en koopt voor de kinderen een konijn, onder het motto:
Dat is goed voor ze want dan kunnen ze verantwoordelijkheid leren nemen, leren verzorgen en wat het is om de verantwoordelijkheid te hebben over een dier. Zo gezegd zo gedaan.
Na een paar maanden is 95 % van de kinderen er op uit gekeken, de spanningsboog is weg, het nieuwe is er weer af en de kennis is geabsorbeerd en door naar het volgende.
Ouders blijven met de verzorging van het konijn zitten de komende 5 tot 10 jaar afhankelijk welk ras je neemt. En balen daarvan dat het kind er niet meer naar omkijkt. Kinderen we doen het konijn weg. We zoeken en leuk tehuis en het konijntje gaat verhuizen. Kinderen intens verdrietig. Had je maar beter voor ze moeten zorgen jongens jullie kijken er niet naar om, eigen schuld dikke bult, ik had het je toch gezegd!! En zo verdwijnt het konijn naar een nieuw tehuis als ze geluk hebben of naar de opvang.
Dat was een wijze les voor de kinderen……………….
----
Kinderen zijn niet in staat om de verantwoording aan te gaan op de leeftijd tot 12/13 jaar. Dit is een vast gegeven. Dus de hier bovenstaande scenario staat je als ouder zijnde vast en zeker te wachten. Degen die denkt dat dit bij hen anders zal gaan moet ik nog tegen komen….
De les over verzorging en verantwoording leert het kind niet zichzelf aan. In tegendeel dat leren ze van ons. Dus van bovenstaande verhaal leert het kind alleen maar….
Als je er op uit gekeken bent doe je het weg!
Dus als ouderzijnde schaf je een dier aan wat je beiden leuk vindt en je zorgt er als ouder zijnde met hart en ziel voor tot het beest komt te overlijden en daarmee leer je het kind hoe je verantwoordelijk moet zijn. Ze kopiëren jou gedrag en zullen leren zorgzaam te zijn. Je weet van te voren dat er naar een paar maanden niet of nauwelijks naar wordt omgekeken maar de les blijft steenvast doordraaien hoe jij goed voor jou dier zorgt, ook al zorgen de kinderen er niet meer voor. Dwingen heeft geen zin.
Ouder die met de boodschap aan komen: We hebben het konijn weg gedaan want de kinderen keken er niet meer naar om …………………moeten nog een extra paar lesjes opvoedkunde krijgen.
______________
Nog een ding is dat een jong kind niet kan inschatten / aanvoelen wat een konijn wel of niet leuk vindt en daarbij zijn grenzen kan respecteren. Met dien gevolgen dat een konijn vaak vals, schuw of een hele sterke territorium drang krijgt en uiteraard het kind bijt als enig redmiddel om weg te komen van diegene die hem niet respecteert. Dus een kind kan alleen onder begeleiding van jou leren hoe om te gaan met een konijn.
Dus denk goed na of dit echt wel is wat je wilt.
buut vrij plek
Veel franse hangoren komen in een gezin met kleine kinderen die hem de hele dag willen aaien en knuffelen. Voor zowel de kinderen als het konijn is het een goede zet om de buut vrij plek in het leven te roepen. De kooi van zijn konijn of b.v de plek onder de trap is de plek van het konijn. Dat is zijn veilige huis / hol waar hij zich kan terugtrekken als hij bang is of alleen wil zijn of wil uitrusten. Daar mag hij ook niet worden lastig gevallen. Bij ons stond de kooi onder de trap en mijn dochter was toen 2. ik had met schildersafplaktape een lijn op de vloer geplakt en met haar afgesproken dat ze niet voorbij de streep mocht. Het konijn mocht alleen worden geaaid als hij zelf over de streep naar haar toe kwam. Zo bouw je een wederzijds respect op waar je voor beloond zult worden.
Tip: probeer hem met een snoepje over de streep te lokken...maar niet met je hand over de streep!!!!